هنگامی که ادیسون در دوره ابتدایی درس می‌خواند عملکرد او افتضاح بود. مدیر مدرسه وی اعتقاد داشت که ادیسون شاگرد کودنی است و عذر وی را از مدرسه خواست.آنها ادیسون احمق را از مدرسه بیرون انداختند. مادر او از این اتفاق بسیار ناراحت شد. او خودش آستین هایش رابالا زد و شروع به آموزش بچه اش کرد و فرزندی را تربیت کرد که در طول حیات علمی اش ۲۵۰۰ امتیاز اختراع را در ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، آلمان و دیگر کشورهای جهان به نام خود ثبت کرد. رقمی که بسیار حیرت‌انگیز و باورنکردنی به نظر می‌رسد. ادیسون با ساخت، طراحی و یا تکمیل هزاران وسیله ثابت کرد که یک نابغه است و مادرش با پرورش ادیسون.
هرچند که بیشتر اختراعات وی تکمیل شدهٔ کارهای دانشمندان پیشین بودند و ادیسون کارمندان و متخصصان پرشماری را در کنار خود داشت که در پیشبرد تحقیقات و به سرانجام رسانیدن نوآوری‌هایش یاریش می‌کردند، اما بی شک کسی نمی تواند منکر این مسئله شود که ادیسون یک مخترع و دانشمند بزرگ است.
ماشین چاپ، میکروفن، گرامافون، دیکتافون، کینتوسکوپ (نوعی دستگاه نمایش فیلم)، دینام موتور و لاستیک مصنوعی از جمله مواد و وسایلی هستند که بدست همان بچه ی کودن سال ها پیش ابداع یا بهینه شدند.
چگونه لامپ را اختراع کرد؟
اولین لامپ برقی جهان در سال ۱۸۷۸ توسط توماس ادیسون ساخته شد.
در ساختن این لامپ او از این اصل استفاده نمود که به هنگام عبور جریان برق از سیم ها، نور و گرما تولید میشود. در واقع لامپ انرژی الکتریکی را به انرژی گرمایی و نور تبدیل میکند این صنایع نوری “لامپ های سفید” نامیده می شوند.
برای این کار ابتدا از یک فنر از جنس سیم های نازک پلاتینی استفاده می شود که ادیسون در یک لامپ شیشه ای آن را مهر و موم کرده بود. وقتی که دو انتهای این فنر به وسیله ی برقی ارتباط داده شد، لامپ قرمز داغ شد و شروع به تابیدن کرد.
لامپ ها ی ساخته شده به وسیله ی ادیسون مشهور نشدند، چرا که سیم های پلاتینی بسیار گران بود.
به تدریج تغییرات زیادی در میله های به کار گرفته شده در لامپ ها ی الکتریکی صورت داده شد. تا مدتی از میله های کربن استفاده می شد. بعدها نیز از میله های ساخته شده از جنس فلزات تنگستن و تنتالوم استفاده می شد. از آنجایی که نقطه ی ذوب این فلزات نیز بسیار بالاست، میله های ساخته شده از این فلزات نیز به آسانی نمی شکند.
در لامپ های الکتریکی جدید، میله ی تنگستن فنری در داخل لامپ الکتریکی مهر و موم می شود. دو انتهای این میله به یک سیم ضخیم جوش می خورد. این سیم های ضخیم از طریق یک محظه ی شیشه ای عبور می کنند. دو انتهای این سیم ها با لایه هایی یه هم لحیم می شوند. به منظور جلوگیری از تماس این سیم ها با یکدیگر ماده ی عایقی در کلاهک فلزی گذاشته می شود. لامپ شیشه ای تخلیه می شود و با مخلوطی از گازهای نیتروژن و آرگون پر می شود تا از تبخیر فلز جلوگیری و مانع ذوب شدن میله شود. این مخلوط همچنین کارایی لامپ را افزایش می دهد.
وقتی که جریان برق از میله میگذرد، ابتدا میله قرمز و سپس سفید می شود. این تابش رنگ سفید از میله سبب می شود که روشنایی حاصل گردد. به هنگام جابجایی چراغ نباید آن را تکان دهیم چرا که به علت تکان میله به آسانی می شکند. و با شکستن میله، لامپ بلا استفاده می شود. هنگام ثابت نمودن لامپ در محلش و نصب آن در پیچ باید کلید برق خاموش باشد تا از امکان بروز هر گونه شوک الکتریکی جلوگیری شود.
